Czy pozwolić im skakać ?

Dzieci uwielbiają skakać i zeskakiwać z wyższych powierzchni. To zabawa sama w sobie.

Coś musi być w tym skakaniu... i zdecydowanie jest!

A co z lękiem o bezpieczeństwo dzieci podczas skakania?

Może im to nie służy?

Czy zabraniać dzieciom skakać?

Wcale nie jest bezpieczniej, a na pewno nie zdrowiej, kiedy się nie ruszają :)

Każda aktywność fizyczna może prowadzić u dzieci do urazów.

Każdy nadmierny „trening”pod względem ilości, wysokości itd.., może powodować przeciążenie psychofizyczne.

Niekiedy trudne jest zachowanie umiaru, jeśli skakanie stanowi mechanizm regulacji dziecka z zaburzeniami rozwoju.

Badania narządu ruchu dzieci potwierdzają korzystne skutki aktywności opartej na skakaniu, wskakiwaniu i zeskakiwaniu.

Okazuje się, że powoduje wzrost stabilizacji mięśniowej (w tym stabilizacji centralnej), poprawia świadomość ciała (m.in. zdolność do precyzyjnej amortyzacji), wydolność oddechową oraz zwiększa zawartość minerałów w kościach kończyn dolnych i kręgosłupa (przeciwdziałanie osteoporozie).

W ujęciu sensomotorycznym stanowią ważny etap rozwoju.

Przede wszystkim wypełnia zapotrzebowanie niezbędnych wrażeń z ruchu i położenia ciała w przestrzeni (przedsionkowych) oraz czucia głębokiego.

Skakanie jest etapem koniecznym w rozwijaniu obustronnej koordynacji ruchowej, nauki oceny/wyczucia wysokości (ta umiejętność automatyzuje się wraz z treningiem zeskakiwania) oraz rozwija kompetencje równoważne (poprzez poprawę stabilizacji). Wpływa na ogólny rozwój motoryczny dzieci.

Ważne, aby skakać różnorodnie. Skakać przez „sznura”, przeszkody, do celu, zeskakiwać, wskakiwać, odskakiwać. Dołącz się do dziecka, bądź z nim w zabawie – będzie bezpieczniej.