Jeśli twoje dziecko ma wyraźny opór przed tą czynnością, to prawdopodobnie kiedyś już poniosło porażkę przy próbach podobnych działań. Nic dziwnego. Ubrania są malutkie, ręce jeszcze niezgrabne. To trzeba zaplanować, to trzeba wiedzieć co z tym można zrobić i jak to zrobić. Jak naciągnąć taką wąską skarpetę na nogę... To NIEWYKONALNE!
To ubieranie, to musi się chcieć zrobić. No i musi być sukces, żeby trenować chciało się dalej.
Ale jak zrobić to w domu?
Prosty przykład.
Po pierwsze nie namawiać! Po drugie nie mówić, że to łatwe (bo nie jest)! Po trzecie zabawa!
Powyciągajcie z szafy „dorosłe” ubrania i bawcie się, przebierajcie. Ale sami albo z rodzeństwem.
Jeśli dziecko nie dołączy się za pierwszym razem, spróbujcie tydzień później i tydzień później itd.
A kiedy już dołączy (bez namawiania, bez zachęcania), to dużo łatwiej jest założyć na siebie skarpetki taty, czy bluzkę mamy. Chodzenie w za dużych butach na obcasie jest nie lada wyzwaniem, szczególnie naśladując przy tym rodzica.
Tak właśnie powinno wyglądać ułatwianie dziecku planowania motorycznego w zabawowej formie. Bazowanie na motywacji wewnętrznej i wesołej interakcji z rodzicem, to nauka, która zostawia dobre wspomnienia.
Commentaires